فرانسیس فورد کاپولا(francis ford coppola)
فرانسیس فورد کاپولا (۷ آوریل ۱۹۳۹، دیترویت، میشیگان) یکی از مشهورترین کارگردانان و تهیه‌کنندگان امریکایی ایتالیایی‌تبار سینمای هالیوود است. او به جز کارگردانی، فیلمنامه می‌نویسد، شراب تجارت میکند، مجله چاپ میکند و صاحب هتل نیز هست. او را بیشتر به خاطر ساخت سه‌گانه پدرخوانده می‌شناسند.
زندگی‌نامه
کاپولا در ۱۹۳۹ در دیترویت به دنیا آمد اما کودکی و نوجوانی خود را در نیویورک همراه با خانواده امریکایی ایتالیایی خود گذراند. پدرش کارمینه کاپولا آهنگساز و موسیقیدان و مادرش بازیگر بود. او مدرک خود را در ادبیات نمایشی از دانشگاه هوفسترا اخد نمود و سپس به دانشگاه کالیفرنیا در لوس آنجلس به تحصیل فیلمسازی پرداخت.کاپولا در کالج هافستر تئاتر خواند و در این مدت نمایشنامه های زیادی را روی صحنه برد. در سال 1960 برای ادامه تحصیل در رشته سینما وارد دانشکده کالیفرنیا شد و همزمان دوره های تکمیلی را در سایر زمینه های فیلمسازی گذراند. ظرف چند سال چندین فیلم کوتاه ساخت و نخستین فیلمنامه اش را با عنوان « پیلما، پیلما » نوشت؛ سناریویی که هیچ گاه آن را نساخت اما جایزه بهترین فیلمنامه ساموئل گلدوین را در 1962 به دست آورد.
او با دستیاری راجر کورمن به دنیایی حرفه ای سینما قدم گذاشت و با حمایت این کارگردان استودیویی که به کشف استعدادهای ناشناخته شهرت دارد، فرصت یافت تا « جنون 13 » را به عنوان نخستین فیلم بلندش در کارنامه ثبت کند.
پس از فیلم « رنگین کمان فینیان » و شکست تجاری « مردم باران » و « تو دیگه بزرگ شدی » کارگردانی « پدرخوانده » مسیر زندگی کاپولا را تغییر داد.
این کلاسیک عظیم و باشکوه بر اساس رمان ماریو پوزو ساخته شد. فیلمی که قرار بود سرجیولئونه آن را بسازد اما ورق برگشت و کاپولای جوان و مستعد را غرق در شهرت و جایزه، به گران ترین، پولسازترین و مطرح ترین کارگردان دهه 70 تبدیل کرد.
« مکالمه » در سال 1974 یکی از بهترین و کامل ترین فیلم های کاپولا در دوره اوج کنترل خلاقه او به آثارش است.
او بعد از این فیلم تصمیم می گیرد « پدرخوانده 2 » را بسازد. ساختار مدرن تر این فیلم که به مراتب موفق تر از اثر نخست بود از نگاه هوشمندانه کاپولا در پرداخت دنیای پدرخوانده حکایت دارد. کاپولا با اقتباسی هنرمندانه از « قلب تاریکی » جوزف کنراد نامش را بر یکی از جاه طلبانه ترین پروژه های سینما ثبت کرد.
« اینک آخرالزمان » شکوئیه ای علیه خشونت است که به کمک تکنولوزی جادویی سینما، پلیدی های جنگ را مجسم می کند. دهه 70 در حالی به پایان رسید که کاپولا به چهره ای شاخص و کلیدی در سینمای آمریکا تبدیل شده بود.
سرخوردگی های مضاعف کاپولا در جریان سالهای دهه 80 او را آماج انتقادهای صریح منتقدان و حتی طرفدارانش قرار داد. « از صمیم قلب » اولین کاری بود که در مسیر قبلی اش به بن بست خورد. تکرار فرمولهای آزموده شده قبلی در « باغ های سنگی »، « ماهی پرجنب و جوش » و « پگی سو ازدواج کرد » هم جواب نداد و « قصه های نیویورک » که آخرین ساخته او در دهه 80 است.
اما پس از ناکامی های پی در پی باز هم تصمیم گرفت تا در اوایل دهه 90 به سراغ تنها ناجی اعتبارش برود؛ « پدرخوانده 3 » اثری کم رمق بود که گر چه پس از سیل آثار ناموفقش از انسجام بیشتری برخوردار بود اما هیچ گاه با قسمت اول و دوم این حماسه خانوادگی قابل قیاس نبود. « دراکولای برام استوکر » با داعیه بازگشت به ریشه های افسانه های قدیمی روی پرده سینما آمد، تنها فیلم قابل توجه کارگردان در دهه 90 محسوب میشود.اما آخرین ساخته کاپولا بازگشت دوباره او به دورانی است که هنوز با نوستالژی آن زندگی میکند. او پس از 10 سال پشت دوربین « جوانی بدون جوانی » می رود تا بر اساس رمانی ار میرچیا الیاده قصه ای مافیایی را در فضای مشابه پدرخوانده خلق کند. گرچه سال هاست کاپولا فیلم منسجم و بی نقصی را کارگردانی نکرده و نتوانسته به دوران طلایی کورلئونه بازگردد که به واسطه شاهکارهای دهه 70 بدست آورده، همچنان از فیلمسازان برجسته سینمای آمریکا محسوب میشود.
« پیشنهادی میکنم که نتونه رد کنه » می گویند این جمله مشهور دن کورلئونه چند روز بعد از اكران پدرخوانده تبدیل یه تکه کلام اعضای مافیا و گنگسترها و خلافکارها شده بود. از زمان « سزار کوچک » در دهه 30 تا تمام سال های بعد در میان انبوه فیلم های گنگستری که ساخته شد، هیچ فیلمی نتوانست به موقعیت « پدرخوانده » دست یابد.
برگ زرین در تاریخ سینما امریکا
این فیلم درسال ۱۹۶۹ ساخته شده و یکی از فیلمهایی است که برگ زرینی در سینما امریکا را رقم زد و کارگردان این فیلم واقعا زیبا فرانسیس فورد کاپولا بوده. زندگی مردی را نشان می دهد که عاشق قدرت است که در اول فیلم مشاهده می شودکه اسم او ویتو کرلونه{مارلون براندو} بود که با دیدن کشته شدن پسر خود به دست رقیبانش بسیار ناراحت میشود و از پدر خواندهی خوانواده بیرون وجای خودرا به مایکل کرلونه{الپاچینو} می دهد. بعدها به دلیل علاقه دوستداران این فیلم پدرخوانده ۲در سال۱۹۷۴ ساخته شد. ولی بدلیل نبودن زندگی ویتو در پدرخوانده ۱ زندگی ویتو و مایکل را باهم ترکیب می شود و میشه گفت به کیفیت داستان پدرخوانده یک نمیرسد. و در سال ۱۹۹۰ فیلم پدرخوانده ۳درست می شود که باعث می شود باز دوستداران این فیلم به وجع بیایند. ولی داستانی بسیار غم انگیزی دارد چون مایکل ناراحتی عصبی دارد زیرا در پدرخوانده ۲ برادر خود یعنی فردو را می کشد و یکی از دلایل غم انگیز بودن این فیلم این است که مایکل بزرگ دختر خود را در اخر فیلم از دست میدهد و در اوج ناراحتی میمیرد.
دراکولای برام استوکر
دراکولای برام استوکر (به انگلیسی: Bram Stoker's Dracula) نام یک فیلم ترسناک-عاشقانه محصول ۱۹۹۲ به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا است. این فیلم بر پایه رمان دراکولا اثر برام استوکر ساخته شده‌است.[۱] در این فیلم بازیگران برجسته‌ای همچون گری الدمن در نقش کنت دراکولا، آنتونی هاپکینز در نقش پرفسور آبراهام ون هلسینگ، وینونا رایدر در نقش مینا هارکر و کیانو ریوز در نقش جاناتان هارکر نقش‌آفرینی کرده‌اند. دراکولای برام استوکر در مجموع مورد استقبال منتقدان قرار گرفت و در فروش نیز بسیار موفق بود. دراکولا با فروش جهانی برابر با ۲۱۵٬۸۶۲٬۶۹۲ دلار[۲]، بزرگ‌ترین موفقیت مالی تا آن زمان را به‌عنوان یک فیلم اقتباسی از رمان به‌دست آورد.دراکولای برام استوکر برنده سه جایزه اسکار شد. این جوایز عبارت‌اند از: جایزه اسکار بهترین طراحی لباس، جایزه اسکار بهترین جلوه‌های صوتی و جایزه اسکار بهترین گریم. این فیلم در رشته بهترین طراحی هنری دکور نیز نامزد جایزه اسکار شده بود.
لیست فیلم های كاپولا به عنوان کارگردان:
Nebo zovyot (1960) (as Thomas Colchart) (re-edited version with new footage)
The Bellboy and the Playgirls (1962)
Tonight for Sure (1962)
The Terror (1963) (uncredited)
Dementia 13 (1963) (as Francis Coppola)
You're a Big Boy Now (1966)
Finian's Rainbow (1968)
The Rain People (1969)
The Godfather (1972)
The Conversation (1974)
The Godfather: Part II (1974)
"The Godfather: A Novel for Television" (4 episodes, 1977)
Apocalypse Now (1979) (as Francis Coppola)
One from the Heart (1982) (as Francis Coppola)
The Outsiders (1983) (as Francis Coppola)
Rumble Fish (1983)
The Cotton Club (1984) (as Francis Coppola)
Captain EO (1986)
Peggy Sue Got Married (1986) (as Francis Coppola)
"Faerie Tale Theatre" (1 episode, 1987)
Gardens of Stone (1987) (as Francis Coppola)
Tucker: The Man and His Dream (1988)
New York Stories (1989) (segment "Life without Zoe") (as Francis Coppola)
The Godfather: Part III (1990)
Making 'Bram Stoker's Dracula' (1992) (TV)
The Godfather Trilogy: 1901-1980 (1992) (V)
Dracula (1992)
Jack (1996)
The Rainmaker (1997)
Supernova (2000/I) (uncredited)
Tetro (2009)
جوایز:
۱۹۹۱ - نامزد اسکار کارگردانی برای «پدرخوانده 3»
۱۹۹۱ - نامزد اسکار بهترین فیلم برای «پدرخوانده 3»
۱۹۸۰ - نامزد اسکار کارگردانی برای «اینک آخرالزمان»
۱۹۸۰ - نامزد اسکار بهترین فیلم برای «اینک آخرالزمان» به همراه فرد روس، گری فدریکسون و تام استرنبرگ
۱۹۸۰ - نامزد اسکار فیلمنامه اقتباسی برای «اینک آخرالزمان» به همراه جان میلوش
۱۹۷۹ - برنده جایزه فیپرسکی جشنواره کن برای «اینک آخرالزمان»
۱۹۷۹ - برنده نخل طلای جشنواره کن برای «اینک آخرالزمان»
۱۹۷۵ - برنده اسکار کارگردانی برای «پدرخوانده: قسمت دوم»
۱۹۷۵ - برنده اسکار بهترین فیلم برای «پدرخوانده 3» به همراه گری فدریکسون و فرد روس
۱۹۷۵ - برنده اسکار فیلمنامه اقتباسی برای «پدرخوانده 3» به همراه ماریو پوزو
۱۹۷۵ - نامزد اسکار بهترین فیلم برای «مکالمه»
۱۹۷۵ - نامزد اسکار فیلمنامه غیر اقتباسی برای «مکالمه»
۱۹۷۴ - برنده نخل طلای جشنواره کن برای «مکالمه»
۱۹۷۳ - برنده اسکار فیلمنامه اقتباسی برای «پدرخوانده» به همراه ماریو پوزو
۱۹۷۳ - نامزد اسکار کارگردانی برای «پدرخوانده»
۱۹۷۱ - برنده اسکار فیلمنامه غیر اقتباسی برای «پاتن» به همراه ادموند نورث
۱۹۶۷ - نامزد نخل طلای جشنواره کن برای «تو دیگه بزرگ شدی»
خیلی زود میگذره...بدی ها از ذهنمون پاک نمیشه ولی خوبی ها از یادمون میره!